της Σταυρούλας Στεφάνου
Εκδόσεις: Διόπτρα
"Η μαγεία της Ανατολής και μια σειρά (τυχαίων;) συναντήσεων θα γίνουν οι καταλύτες που θα αλλάξουν για πάντα τις ζωές της Ελένης, μιας πρόωρα γερασμένης από τη ζωή του περιθωρίου κοπέλας, και της Λένγκως, ώριμης δημοσιογράφου που φοβάται να ανοίξει ξανά την καρδιά της και να αφεθεί στις αισθήσεις της.Δύο διαφορετικές γυναίκες, δύο διαφορετικοί κόσμοι που συναντιούνται και αφήνονται να παρασυρθούν, όπως και ο αναγνώστης, σ έναν ποταμό πρωτόγνωρων και συναρπαστικών αισθήσεων. Οι εικόνες, οι γεύσεις και τα αρώματα της Ανατολής θα φέρουν τελικά το χαμόγελο και τη λύτρωση στις καρδιές των δυο ηρωίδων.Το Χαμόγελο της Ορχιδέας αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη μέσα στις δυνατές εικόνες του από τον ωμό ρεαλισμό στη μαγεία και τον αισθησιασμό, από το μηδενισμό του περιθωρίου στην απόλυτη ένωση με το Θείο, οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη για να καταλήξουν στη λύτρωση."
Αυτό ήταν το βιβλίο που ενθουσίασε το θείο μας το Μήτσο και φαγώθηκε να το διαβάσουμε στη Λέσχη. Να πω την αλήθεια, εγώ το έκανα από καθήκον. Εντάξει, διαβαζότανε, αλλά δε θα το επέλεγα από μόνη μου. Παρατήρησα ωστόσο πως άρεσε σε αρκετά μέλη της Λέσχης μας και μας κινητοποίησε ώστε να συζητήσουμε πολύ για το θέμα των ναρκωτικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου