Κική Δημουλά

Ήταν την Κυριακή, 17 Φεβρουαρίου. Συναντηθήκαμε όπως κάθε φορά στις 7 το απόγευμα. Αυτή τη φορά δεν είχαμε να διαβάσουμε κανένα μυθιστόρημα. Τολμήσαμε να ασχοληθούμε με ποίηση, με την ποίηση της Κικής Δημουλά. Είχα ομολογουμένως μεγάλη απορία για το πως θα τα πάμε. Θεωρώ ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν σχεδόν καμία επαφή με την ποίηση.
Ωστόσο τα πήγαμε ανέλπιστα καλά. Αυτός που ήταν όμως μια αποκάλυψη ήταν ο κ. Μπάμπης.
Πρέπει να πω λίγα λόγια γι' αυτόν. Λοιπόν, ο κ. Μπάμπης δε διαβάζει κανένα από τα βιβλία που διαβάζουμε εμείς οι υπόλοιποι, καθόλου όμως! Έρχεται όμως σε κάθε συνάντηση και θέλει πολύ να συζητάει, γι' αυτό και κάθε λίγο και λιγάκι ζητάει διευκρινίσεις για την υπόθεση του μυθιστορήματος που διαβάσαμε... Χαμός! Την προηγούμενη φορά (Γελοίοι έρωτες) του είπαμε ευγενικά ότι η Λέσχη μας είναι Λέσχη Ανάγνωσης πρωτίστως κι ότι η όποια συζήτηση στηρίζεται στην ανάγνωση ενός βιβλίου κάθε φορά και δεν είναι το ίδιο να διαβάσεις το βιβλίο με το να σου κάνουν την περίληψή του. Στο τέλος της συνάντησης μας αποφασίσαμε για την επόμενη φορά να διαβάσουμε ποίηση και αμέσως παρατήρησα ότι ο κ. Μπάμπης χάρηκε και η χαρά του έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν επιλέξαμε την Κική Δημουλά.
Ήρθε με έναν μεγάλο φάκελο γεμάτο με ποιήματα από διάφορες συλλογές της Δημουλά. Θέλησε να μας διαβάσει κάποια και ομολογώ ότι έκανε άριστη επιλογή. Ξεκίνησε με το "Αληθινή απάντηση" που άρεσε πολύ σε όλους μας. Το διαβάσαμε και δεύτερη φορά και συζητήσαμε πολλή ώρα γι' αυτό. Ακολούθησαν άλλα και ο ενθουσιασμός του ήταν μεγάλος και μεις είδαμε έναν άλλο άνθρωπο απ' αυτόν που ως τώρα μας έιχε δείξει. Πολύ πιο ενδιαφέροντα πολύ πιο συμπαθητικό! Τελικά το "κλειδί" του είναι η ποίηση, παράξενο κι όμως αληθινό.
Και η Μαρία διάλεξε ωραία ποιήματα. Παραθέτω παρακάτω ένα που μου άρεσε πολύ.

"Σαν να διάλεξες"

Παρασκευή είναι σήμερα θα πάω στη λαϊκή
να κάνω έναν περίπατο στ' αποκεφαλισμένα περιβόλια
να δώ την ευωδιά της ρίγανης
σκλάβα σε ματσάκια.

Πάω μεσημεράκι που πέφτουν οι τιμές των αξιώσεων
βρίσκεις το πράσινο εύκολο
σε φασολάκια κολοκύθια μολόχες και κρινάκια.
Aκούω εκεί τι θαρρετά εκφράζονται τα δέντρα
με την κομμένη γλώσσα των καρπών
ρήτορες σωροί τα πορτοκάλια και τα μήλα
και παίρνει να ροδίζει λίγη ανάρρωση
στις κιτρινιάρικες παρειές
μιας μέσα βουβαμάρας.

Σπάνια να ψωνίσω. Γιατί εκεί σου λένε διάλεξε.
Eίναι ευκολία αυτή ή πρόβλημα; Διαλέγεις και μετά
πώς το σηκώνεις το βάρος το ασήκωτο
που έχει η εκλογή σου.
Eνώ εκείνο το έτυχε τι πούπουλο. Στην αρχή.
Γιατί μετά σε γονατίζουν οι συνέπειες.
Aσήκωτες κι αυτές. Kατά βάθος είναι σαν να διάλεξες.

Tο πολύ ν' αγοράσω λίγο χώμα. Όχι για λουλούδια.
Για εξοικείωση.
Eκεί δεν έχει διάλεξε. Eκεί με κλειστά τα μάτια.